Met het overlijden van Mary Ann Mobley, dachten we toch even terug aan ELVISMATTERS #33, toen we uitpakten met een reportage over de Verboden Foto's. Flashback naar de zomer van 1964, toen de Colonel zich in z’n ochtendkoffie verslikte, bij het zien van de eerste “setfoto’s” van de nieuwe film "Girl Happy" . Zoals gewoonlijk werden er net vóór de echte filmopnames ook promotiefoto’s genomen op de set. Het waren die foto’s die naar dag- en weekbladen gestuurd werden, en die gebruikt werden als lobbycards ter promotie van de nieuwe film.

Tijdens de fotoshoot voor de film “Girl Happy”, bleek dat Elvis het opperbest had kunnen vinden met zijn nieuwe tegenspeelster, Mary Ann Mobley. Mary Ann was 25 op dat ogenblik en een gewezen Miss America (1959, toen ze pas 20 was). In de film speelt ze de rol van Deena, het meisje waar Elvis z’n oog heeft op laten vallen. Hoe dicht het scenario bij de realiteit kwam, bewezen de foto’s op het bureau van Tom Parker. Elvis laat zich compléét gaan en bekommert zich geen seconde om de setfotograaf die maar plaatjes blééf schieten. Hij is zichtbaar "erg enthousiast" over Mary Ann, om het voorzichtig uit te drukken. Het was pas toen de producer “Stop – that’s enhough!” riep, dat Elvis de ongetwijfeld zéér aangename fotoshoot onderbrak. Opvallend is dat Mary Ann Mobly, die voor het eerst met Elvis werkte, helemaal meegaat in de scène. Leuk detail: na de opnames, wilde Elvis Mary Ann wéér een rolletje in zijn volgende film bieden, en hij haalde zijn slag thuis: ook in Harum Scarum dat hetzelfde jaar uitgebracht werd, schittert Mary Ann Mobley als Prinses Shalimar naast the King.

Toen manager Tom Parker deze zeer expliciete beelden onder ogen kreeg, kwam er haast stoom uit zijn oren. Woedend sommeerde hij de fotograaf om nóóit meer zulke foto’s te nemen. De afdrukken werden samen met de negatieven in de vuilnisbak gegooid. Colonel Parker wilde ze nooit meer onder ogen krijgen.

Wellicht was het precies die ongeziene woede-uitval van de Colonel die de aandacht trok van een medewerker van zijn bureau. ’s Avonds, toen de Colonel de deur van zijn kantoor achter zich dicht trok, viste die man de verboden foto’s voorzichtig op en bewaarde ze. Tot ElvisMatters op speurtocht trok. En zo komt het dat we de beelden zovele jaren later toch konden tonen. Ongecensureerd, ongepolijst, ondubbelzinnig! De hele reportage is te lezen maar vooral te bekijken in ElvisMatters #33...!