In het Britse muziekblad Vintage Rock staat in de editie oktober/november een artikel over Elvis in Dallas. Verder staat er nog een interview met Estelle Brown in het blad, een van de originele zangeressen van The Sweet Inspirations, de ‘backing vocals’ van Elvis vanaf eind jaren 60. Vijfenzestig jaar geleden speelde Elvis zijn eerste optreden in een stadion - een mijlpaal - en het was allemaal te danken aan Kay Wheeler, de slimme 16-jarige die zijn fanclub leidde...

Er wordt vaak geschreven dat het eerste optreden van The Beatles in het Shea Stadium in augustus 1965 de eerste stadionshow was die volledig werd overstemd door het geluid van schreeuwende fans. Maar dat scenario was al bijna tien jaar eerder gebeurd - op 11 oktober 1956 - toen Elvis Presley een concert gaf in de Dallas Cotton Bowl.

Zijn voorgaande jaar was ongelooflijk geweest. Elvis verliet de Sun en tekende in november '55 bij RCA Records. In september daaropvolgend konden de fans hem zien optreden in The Ed Sullivan Show. Don't Be Cruel bereikte de hoogste positie in de Billboard Top 100, en hij had net zijn eerste Hollywood-film voltooid met het kenmerkende nummer Love Me Tender.

De liveshows van Elvis startten. Afgezien van de Mississippi Alabama State Fair in september, waren de betaalde locaties grotendeels middelgrote concertzalen. Het concert in Dallas bracht hem van regionale ster tot nationaal icoon.

Op 21-jarige leeftijd lag de wereld aan zijn voeten. Later die maand merkte het tijdschrift Variety op dat het optreden van Cotton Bowl, met zijn enorme menigte, in wezen de bekroning was van Elvis als de koning van de rock'n'roll.

De eerste stadiondatum die hij speelde, werd niet bepaald via zijn manager Colonel Tom Parker, maar door de ongelooflijke inspanningen van een vasthoudende Texaanse tiener. Kay Wheeler, toen 16 jaar oud, speelde een belangrijke rol bij het keerpunt in de carrière van Elvis. In de hoedanigheid als oprichter van 's werelds eerste officiële Elvis Presley-fanclub, organiseerde ze de show in Dallas.

Kay is nu 83 en woont in Californië en herinnert zich: "De meeste volwassenen in het midden van de jaren vijftig beschouwden Elvis en rock'n'roll als een bedreiging voor de jeugd, en misschien voor de samenleving in het algemeen. Elvis was iets nieuws en anders. Sommigen waren van mening dat het leuk vinden van Elvis en rock een begin was voor jeugdcriminaliteit.”

Gelukkig mochten haar moeder Vivian en haar twee zussen Elvis graag en steunden ze Wheeler bij haar pogingen om een ​​fanclub op te richten. Nadat ze haar plannen had verteld aan het lokale radiostation KLIF, stroomden er brieven binnen van Texaanse tieners die graag lid wilden worden van haar club. Wheeler schreef de toenmalige manager van Elvis, Bob Neal, om advies, maar hoorde niets terug. “Later ontving ik een brief van het kantoor van Colonel Tom Parker, van zijn secretaresse Carolyn Asmus, waarin stond dat de Colonel nu de leiding had over Elvis en dat hij slechts een van hun acts was, en dat Hank Snow hun belangrijkste attractie was! ‘De Colonel zegt dat je door kunt gaan en alles kunt doen wat je wilt met betrekking tot het vormen van een fanclub...'