Nu "Inside Graceland" reeds in de ElvisMatters-winkel ligt, kon een recensie niet lang uitblijven. Algemene conclusie: dit boek is een must-have voor al wie Graceland wil zien, zoals het was toen Elvis er leefde. Het boek neemt de lezer, met Linda Thompson als (mooie) gids, mee doorheen alle vertrekken van het huis. Je ontdekt er ondermeer de Louis XV stijl (met véél rood), de keuken, de jungle room voor er een "kijkraam" in getimmerd werd (in werkelijkheid hing er een projectiescherm), de pianokamer, de TV-kamer, de biljartkamer (met zelfs een orgel!), de trofeekamer zoals Elvis ze liet inrichten, de auto's, de raquetball building, de Meditation Garden, ... Kortom: dit is het boek dat vele fans op hun Kerstlijstje hebben staan. Nu te koop via ElvisMatters.

INSIDE GRACELAND – de recensie / ELVISMATTERS

Het was het onverwachte Kerst cadeau van het jaar. Minder dan 3 weken nadat Elvis Unlimited het boek “Inside Graceland” aankondigde, zijn de boeken al verkrijgbaar in de ElvisMatters shop in Turnhout & online. Het leek alsof er niets kon misgaan met deze uitgave. De promotie campagne was erg succesvol (de voorpagina en sommige foto’s waren reeds te zien op al de grote Elvis websites, en het lukte ons zelfs om de informatie in ons December magazine te plaatsen), de foto’s zagen er prachtig uit, de eigenaar van de foto’s (Sherif Hanna) is waarschijnlijk de grootste verzamelaar in de wereld, met een Elvis archief waar je als fan alleen maar van kan dromen, en ten derde: dit nieuwe Inside boek behandeld een onderwerp waar elke fan meer over wil weten: hoe leefde Elvis echt – hoe zag Graceland eruit voor het in Priscilla-stijl werd heringericht? Dit boek was het antwoord op al deze vragen. Met al deze goede tekenen voor Elvis Unlimited, was het te verwachten dat het een topverkoop zou worden.

Henrik Knudsen loopt op wolkjes dezer dagen: de voorbestellingen komen per dozijn binnen, en verschillende fans vroegen niet één maar twee boeken: een om in te lezen, en een om te houden.

Maar: is het boek wat men zei dat het zou zijn?

Eenvoudig: ja. We feliciteren Henrik en zijn team voor het harde, toegewijde werk dat ze in het boek hebben gestoken. Ik weet dat Elvis Unlimited verscheidene opmerkingen kreeg over de spelfouten in de Engelse tekst in hun andere Inside boeken, maar dit boek werd door twee mensen proefgelezen, en dat zie je. En wat meer, als je de ambitie hebt om samen te werken met ’s werelds nummer een verzamelaar, kan je jezelf geen blunders permitteren.

Het boek zelf, is een meer dan 110 pagina’s soft cover en volledig in kleur uitgave, hetzelfde formaat als de andere Inside/Elvis Unlimited uitgaven. In alle eerlijkheid – dat is een ding wat ik niet begrijp. Met de grot van Ali Baba wachtend voor je, waarom de voorkeur geven aan een nogal goedkope (laten we zeggen, minder dure) soft vierkante cover, boven een ‘coffee table book’ met hardcover en dust jacket? Ik versta dat er honderden van deze boeken moeten verscheept worden, maar wat eigenlijk telt op het einde, is het plezier het de kopers, de fans zal geven. Dit boek is het waard om gouden paginaranden te krijgen, dus waarom genoegen nemen met een flexi cover? Als the Memphis Recording Session (Joseph Pirzada) de verwachtingen zal inlossen (een degelijk, groot hard cover Inside Graceland boek), twijfel ik niet dat de fans dat ook zullen willen – zelfs al zijn de foto’s hetzelfde. Het is de manier hoe je een boek aanbied, dat zo belangrijk is.

Maar goed, dat gezegd zijnde: laat ons eens die soft cover omslaan en een kijkje nemen in “Inside Graceland”. Voor vele die hard fans – mezelf erbij gerekend – kwam het als een verassing dat er zoveel foto’s van 1975 zelfs bestonden – laat staan in nog zo’n goede toestand verkeerden. We kennen allemaal de Jeanne Dumas-foto’s, en ik dacht eerlijk gezegd “dat was het”. Wat was ik verkeerd. Het is alsof Linda Thompson, die tussen 1972/73 tot 1975/76 nu en dan in Graceland woonde, je doorheen het huis leid. Het is niet duidelijk – zelfs niet voor de uitgevers van het boek – of het Linda haar idee was om de foto’s te laten nemen, of dat van de fotograaf? Ik zou voor het eerste gaan, omdat Linda als model poseert in verschillende kleren in bijna alle kamers van het huis.En wie kan er beter je gids zijn dan Linda, de gelukkige dame die de ‘koningin van Graceland’ was in het tijdperk dat deze foto’s zijn genomen, nietwaar?

Het boek biedt een gedetailleerde kijk in het herenhuis, de manier hoe het was als Elvis er leefde. Rood, rood, rood. Het is verdeeld in verschillende hoofdstukken, met de Foyer als opener. Vergeet de blauwe tint die je ziet, en denk rood met een witte afwerking. Een van de vele dingen die me opvielen was, dat er geen foto’s van Elvis aan de muur hangen (tegenover het ‘nieuwe’ interieur). Nog iets wat me verraste, was het verhaal over Getlo, Elvis zijn Chow, die te zien is op vele foto’s. Het hondje was zo ziek, dat Elvis hem liet overvliegen (aan boord van de Lisa-Marie) naar Boston om de beste medische zorg te kunnen krijgen die er was. Getlo overleefde het niet, en Elvis en Linda bleven hart verscheurd achter.

De huiskamer ziet er compleet anders uit dan zoals het nu is. Alles ademt de Louis XV Stijl, met rood fluweel. Vast het enige dat de herinrichting van 1982 heeft overleefd, zijn de twee glas in lood ramen peacocks – en dat zal alles zijn. Het is echt ongelofelijk.

De piano kamer – nu gekend als de Music Room – mag ooit Elvis zijn favoriete plek zijn geweest, maar niet naar het einde van zijn leven toe – tenminste dat is wat Tante Delta zou hebben gezegd: “Elvis hield niet van al het rood dat er was aangebracht, en hij begon de achtertrap te gebruiken zodat hij er niet hoefde naar te kijken.

De eetkamer heeft verschillende stoelen in het – hoe kan het anders – rood. We kunnen nog uren verder gaan, en de foto’s beschrijven van elke kamer, maar je moet het zelf zien. Vanaf de keuken (met een speelse Linda poserend met enkele van de keuken medewerkers) en de Den (pas later gekend als de ‘Jungle Room’ – met GEEN ‘kijk opening’ in de muur, zoals het nu wel is, maar in plaats daarvan een groot wit video scherm) naar de TV room (welke de enige kamer lijkt die nog ‘intact’ is) en de pool room (met, jongens toch, een orgel!): het ziet er allemaal zo bekend uit, en toch zo anders.

De Trophy Room is een andere ontdekking. Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe Elvis zijn ontelbare onderscheidingen bewaarde. Deze foto’s tonen hoe trots hij echt was: de gouden platen zitten achter glas, zijn muziek onderscheidingen staan tentoongesteld op een toonbank gelijkend meubel.

Evenzeer interessant zijn de verhalen doorheen het boek. In een van de verhalen, herinnert Sandi Miller zich haar eerste bezoek aan het huis in januari 1976: overal waar ze keek, waren er kerstbomen, met vele ongeopende cadeaus. Toen ze naar de ongeopende cadeaus keek, zag Elvis haar verbaasde blik en zei dat het geschenken waren van fans, die hij een voor een opende, als hij de tijd had. Sommige cadeaus bleven ongeopend, omdat hij er zoveel had. Het speelgoed en de teddyberen verhuisden allemaal naar ziekenhuizen en andere organisaties.

Andere stopplaatsen in deze toer zijn de racquetball court, de beneden en bovenverdieping, de Meditation Garden (en zelfs dat ziet er anders uit met de stoelen in Italiaanse steen in plaats van gewoon cement), de auto’s en de motoren, zijn TCB trike, de stallen, paarden en zelfs de kleerkast. Stel je voor hoe verbaasd we waren, om niet minder dan 82 jumpsuits naast elkaar te zien hangen – met, om je maar een voorbeeld te geven, het Flame suit tweemaal. Elvis hield niet van het pak & droeg het maar tweemaal – toch had hij er twee van!

Samengevat, neemt dit boek je mee op een fascinerende ontdekkingstocht doorheen het echte Graceland. Ik weet niet of EPE opgezet is met het boek, omdat het dingen in een heel ander perspectief stelt – maar wie geeft erom. De fans zullen heel blij zijn met dit boek vol onverwachte schatten. Als je verlanglijstje voor de kerstman nog niet op de post is, vergeet deze er dan niet bij te zetten.