Verslag van ter plaatse


Bijna 30 jaar nadat de legendarische Stax-studio in Memphis de boeken neerlegde in de broeiend hete zomer van 1974, is Stax uit haar eigen asse herrezen. De studio waar Elvis klassiekers als “My Boy”, “Raised on Rock”, “Promised Land” en 26 andere songs opnam, is nu compleet vernieuwd, en opende eind april de deuren voor bezoekers. Elvis Matters was er als eerste bij om een kijkje te nemen.

Jarenlang was de puinhoop van de ooit zo trotse Stax-studio’s een afzicht in Memphis. De studio was compleet kaalgeroofd, en de troosteloze ruïne bezorgde de hele buurt een verpauperde indruk. Tot Deanie Parker, een ex-secretaresse van Stax, de handen uit de mouwen stak en geld inzamelde voor de wederopbouw van deze historische site. Met succes, want naast Graceland en de Sun-studio is Stax een andere belangrijke plaats in Memphis waar de zanger Elvis Presley muziekgeschiedenis schreef. Een bezoek aan de studio is dan ook een must voor elke Elvisfan die Memphis bezoekt.
De eerste opnames die Elvis er deed, vonden plaats tussen 20 en 25 juli 1973 in de kleine studio A. “De weken voor Elvis kwam, leek het alsof iedereen nerveuzer was dan anders”, herinnert Deanie Parker zich nog. “Stax was een studio waar vooral zwarten opnamen, en het vooruitzicht dat the King hier kwam zingen, joeg een golf van spanning door de studio.” Ook al was Deanie de hele week op kantoor, Elvis kreeg ze niet te zien. “De beveiling was enorm. Wie binnen mocht, werd zorgvuldig gecheckt en kreeg een badge opgespeld. De anderen moesten in hun kantoor blijven, of werden door twee lijfwachten aan de deur tegengehouden. Ik tuurde urenlang door het raam, maar meer dan een glimp kreeg ik niet te zien.”
Voor Elvis was de eerste Stax-ervaring niet meteen de meest aangename. Tijdens de duur van de sessie werd zijn microfoon gestolen, zoemde de monitor onophoudelijk en tot overmaat van ramp vertrokken de meeste van zijn vaste muzikanten op de laatste dag naar Nashville, waar ze andere verplichtingen hadden. De tweede reeks van opnames, tussen 10 en 16 december 1973 leverde een veel grotere buit op. Elvis klonk opnieuw ontzettend stemvast, en had plezier in de opnames. Zo legde hij ondermeer “You asked me to”, “It’s Midnight”, “Good Time Charlie’s got the Blues” en “If that isn’t Love” vast op band. Opgeteld, had Elvis op twee weken tijd 29 nieuwe tracks ingezongen, een record voor dat jaar (nadien zou het 14 maanden duren voor Elvis weer een studio binnenstapte). De meeste nummers eindigden op de LP’s Raised On Rock en Promised Land, al bleef “It’s Diff’rent Now” in de kluizen zitten tot ook dat nummer in 1996 uitgebracht werd op de box-set “Walk a Mile in My shoes”.
De gloednieuwe Stax-studio is een streling voor het oog. De geschiedenis van soul en rhythm werd prachtig weergegeven. Wie de studio binnenstapt, komt eerst in een houten kerk terecht, een échte die balk na balk heropgebouwd werd. Tegen de muren foto’s van de gospelpioniers (ondermeer JD Sumner), Elvis en zwarte muzikanten. Andere kijkstukken zijn jurken van Tina Turner, podiumkledij van artiesten zoals Rufus Thomas, acetates, facturen en talloze foto’s. In het museum werden 36 TV-schermen verwerkt, naast een dansvloer en de originele mengtafel waar ook Elvis mee opnam. De blauw-gouden limousine van Isaac Hayes is een ander pronkstuk. Tegen augustus komt er nog een showcase bij: de eigenaars van Stax hebben de hand kunnen leggen op het karate-pak dat Elvis droeg toen hij op 20 juli 1973 voor het eerst de Stax-studio’s binnenwandelde, met Kang Rhee naast hem.
“De bezoekers mogen niet ontgoocheld buitengaan”, vat Deanie Parker het museum samen. “Ze moeten een idee hebben van hoe soulmuziek ontstaan is, en wat Stax betekende voor de hele muziekgeschiedenis.”
Een ticket kost 9 dollar, er zijn doorlopend rondleidingen maar fotograferen is, net zoals in Graceland, helaas niet toegestaan. Ons advies: een dikke aanrader voor wie niet alleen van muziek houdt, maar ook de roots wil kennen. (PV)