Alles wat je wou weten over het handelsmerk van The King

Taking Care of Business

Ze blijven een felgezocht item in kringen van Elvisfans: de enige, echte TCB-kettingen. Wie ze draagt, toont aan de buitenwereld dat hij (of zij) een echte fan is. Maar een paar zéér gelukkige fans konden in de loop der jaren echte, authentieke TCB-kettingen kopen. Origineel zijn ze haast van onschatbare waarde. Maar… Waar komen de letters T-C-B vandaan… en hoeveel échte TCB’s zijn er in omloop?

- door Peter Verbruggen

Eerste vraag: zíjn er wel echte TCB-kettingen beschikbaar? Authentieke stukken, die Elvis persoonlijk heeft weggegeven? Het antwoord is: ja. Tal van muzikanten en ‘vrienden’ van Elvis hebben hun persoonlijk exemplaar verkocht. Sommige gaven ze weg voor een paar honderd dollar, anderen verkochten ze voor meer dan 15.000 dollar. Bassist Duke Bardwell is de enige, voor zover bekend, die zijn TCB voor niks weggaf. Nu ja, ‘weggaf’… Na zijn allerlaatste show met Elvis, zei hij: “That’s It. No more B*llshit for me”. Het is een publiek geheim dat Elvis en Duke niet de beste vrienden waren, en toen duidelijk werd dat Jerry Scheff terug op tournee zou gaan, heeft Duke zijn TCB-ketting in de kleedkamer uitgedaan en weggegooid. Wie ze nu bezit, is compleet onduidelijk.

VERKOCHT, GERUILD, VERLOREN
Ook Ronnie Tutt verkocht zijn ketting, net als Billy Smith en Jerome Monroe. Anderen vragen exuberant hoge prijzen. Zo wil Dennis Roberts (de maker van de befaamde Elvis-zonnebrillen) liefst één miljoen dollar voor zijn ketting. Absurde prijs, maar vroeg of laat duikt er wel iemand op die er dat bedrag voor over heeft. Tijdens de eerste veiling van Jimmy Velvet, haalde de TCB-ketting van Billy Smith een bedrag van 7500 dollar. Een ketting van Aunt Delta, die Elvis ooit zélf gedragen had, ging dan weer onder de hamer voor 63.000 dollar. Heel anders verging het Jerry Schilling, die zijn TCB verloor tijdens een verjaardagsfeestje van Jerry Lee Lewis. Kwatongen beweerden zelfs dat Jerry Lee er méér van wist… David Stanley ruilde zijn TCB voor een tweedehandswagen, en James Burton heeft zijn exemplaar in een dikke kluis opgeborgen. De TCB van JD Sumner ligt tentoon in een museum in Nashville, John Wilkinson heeft zijn TCB – als enige TCB-lid – dag en nacht om.
Overigens deelde Elvis tijdens zijn leven ook enkele “variaties” uit op het bekende design. Zo kregen Sammy Davis Jr. en Tom Jones een blauw in goud geëmailleerde TCB, en kocht Elvis voor de zoon van Estelle Brown (Sweet Inspirations) een miniatuur-TCB’tje. Joe Guercio kreeg dan weer een gouden TCB met een knoert van een diamant in verwerkt.

VISA KAART
Maar, terug naar het ontstaan van de TCB’s. Elvis en sierraden: het is altijd een unieke combinatie geweest. Erg bekend wellicht, zijn de gouden horloges met zijn naam rond de wijzerplaat. Ook de tube-armbanden, met de naam én ‘bijnaam’ van zijn muzikanten en vrienden er in gegraveerd, duiken regelmatig in Elvis-boeken op. Maar het échte symbool van de inner circle rond the King, waren de TCB’s. In zekere zin waren ze de voorlopers van de Visa-kaarten. Wie in het Las Vegas Hilton zo’n ketting droeg, kon moeiteloos eten en drank bestellen, ‘op kosten van Elvis’. Zelfs vandaag bewijzen ze hun diensten nog: zo kreeg John Wilkinson tijdens één van zijn overzeese vluchten een upgrade van coach naar business class, omdat de dame aan de check-in balie het sierraad herkende…

GRAPJE
Elvis ontwierp wel vaker sierraden, of gaf zijn juweliers een omschrijving door van wat hij graag zag. De TCB kreeg voor het eerst vorm in september 1970, toen hij in de afgesloten sectie van een commerciële vlucht zijn ideeën op papier zette. Vóór hij de eerste schetsen tekende, schreef Elvis de betekenis van TCB neer:

TCB Oath – Taking Care of Business
• More self-respect
• More respect for fellow man
• Respect for fellow students & instructions
• Respect for all styles and techniques
• Body conditioning
• Mental conditioning
• Meditation for calming and stilling of the mind and body
• Sharpen your skills
• Increase mental awareness
• For all those who might choose – a new outlook and personal philosophy
• Freedom from constipation

Overigens werd dat laatste écht zo door Elvis geschreven, een leuk bewijs van zijn eeuwige humor. De tekst maakt ook meteen duidelijk dat Elvis in karate-gedachten verzonken was, toen hij de tekst neerpende: respect voor andere stijlen, mede-studenten en instructies. De “eed” werd helemaal onderaan samengevat in één zin: TCB applying all techniques into one. Elvis Presley 8th. Die “8th” staat voor zijn karate-graad. Later werd het kattebelletje met de TCB-oath op een Amerikaanse veiling verkocht, voor 28.000 dollar.

12 APOSTELEN
Dezelfde dag kwam Elvis ook op de proppen met de allereerste (ruwe) schetsen, die hij via Red West doorgaf aan Lee Ableser, de juwelenontwerper bij zijn favoriete juwelenzaak “Schwartz and Ableser Jewelers”. De ene schets leunt al dichter aan bij het uiteindelijke resultaat, dan het andere. Maar het afgewerkte pronkstuk was precies wat Elvis wou. Toen hij zijn eerste ontwerp vast nam, was hij zo in de wolken dat hij meteen 12 stuks bestelde. Voor de 12 apostelen… Op 19 oktober werd de voorraad geleverd, voor een totaalbedrag van 1080 dollar. Eén dag later, bestelde Elvis er wéér 12.
Elvis vond de TCB zo belangrijk, dat hij zelfs een klein ritueel bedacht. In plaats van de doosjes uit te delen, hing hij de ketting persoonlijk over het hoofd van de gelukkige. Een soort ‘ridderschap’, dus. Wie de TCB droeg, hoorde bij Elvis.
Volgens Lee Ableser bestelde Elvis in de jaren ’70 een 80-tal TCB-kettingen, die allemaal van dezelfde matrijs kwamen. Elvis hield het immers niet alleen bij zijn vaste vriendenkring en zijn TCB-Band, maar gaf ook verre vrienden en familieleden zo’n kostbaar sierraad. Ook de 9 mede-genomineerden voor the “Young Man of the Year”-huldiging, kregen elk een gouden TCB, als aandenken. Meer nog, om steeds een voldoende voorraad in huis te hebben, bestelde hij – op basis van het ontwerp van Lee Ableser – ook een partij TCB’s bij een andere juwelenzaak in Memphis, Lowell Hays. Die zou naar verluidt een 120-tal originele TCB-kettingen gemaakt hebben. Het verschil tussen beide ontwerpen is makkelijk te zien, als je ze naast elkaar legt: de Ableser-TCB is onderaan puntiger (en dus scherper). Die van Lowell Hays is botter.
Elvis was zo in de wolken van het ontwerp, dat hij in 1975 ook op de staartvin van de Lisa Marie een gouden TCB aanbracht, net als tegen de muur van de televisiekamer in Graceland. Het logo werd verder verwerkt in zijn zonnebrillen, briefpapier, backstage pasjes, jassen, een 150-tal geweren en pistolen, ringen, auto’s en zelfs zadels.
Er zijn wereldwijd drie TCB-kettingen bekend, die de borst van Elvis ooit gesierd hebben.
De eerste werd verkocht op de Jimmy Velvet-veiling in 1994, en was afkomstig van Delta Mae. De tweede is het pronkstuk van het Elvis Archives Museum, en de derde… is de TCB waarmee Elvis begraven werd.

GRACELAND
Opmerkelijk: Elvis had op 16 augustus 1977 zelf niet één TCB in huis. De avond voordien had hij het laatste exemplaar geschonken aan zijn tandarts, Lester Hofman. Toen Elvis na zijn dood weggevoerd werd naar het Baptist Memorial Hospitaal, leende Vernon zijn eigen TCB uit, om bij Elvis aan te doen. Later maakte Lowell Hays voor Vernon de allerlaatste ‘authentieke’ TCB-ketting. Dat verklaart ook waarom Graceland, dat nochtans de grootste collectie Elvis-items ter wereld heeft, niet één TCB-ketting bezit. Ook leuk om weten: toen de tv-serie “Elvis and Me” ingeblikt werd, verscheen Priscilla Presley op de set, met voor elke acteur een klein TCB-hangertje…


Hoe herken je een échte TCB?
o breedte: 1,95 cm
o hoogte: 4,45 cm
o dikte: 3 mm
o gewicht: 36,4 gram
o metaal: 14k goud
o ketting: 63,6 cm (één geheel, zonder slot)
o kettingschakels: 14k goud ringetjes in mekaar geweven
o achterzijde TCB: gravure “14k” (meestal op onderste pijl van de bliksemschicht)
o ketting is met 2 ringetjes opgehangen aan de linkerzijde van de “T” en rechterzijde van de “B”