Sheila Ryan doorbreekt stilzwijgen met nieuw boek:
“Ik hield vooral van
zijn kwetsbaarheid”

Sheila Ryan (54) is wellicht één van de meest “gesloten” vaste vriendinnen van Elvis. Ginger Alden stond de pers in de nadagen van 16 augustus wat graag te woord, en Linda Thompson deed haar verhaal al ontelbare keren, ondermeer op CNN Bij Larry King. Maar Sheila Ryan – she’s the mystery girl. En toch, heeft ook zij zich aan het schrijven gezet. Eind dit jaar ligt haar boek in de rekken. In afwachting, laten we Sheila via onze Australische collega’s zelf aan het woord.

Sheila was Elvis’ vriendin na Linda Thompson. Helemaal onwennig was ze niet in het spotlicht. Zo was Sheila Playboy cover girl in oktober 1973. Kort na de breuk met Elvis, huwde ze met acteur James Caan, waarvan ze nauwelijks een jaar later scheidde.

Wanneer ontmoette je Elvis voor het eerst?
De eerste keer was in Las Vegas. Joe Esposito bracht me naar een wachtruimte backstage na de tweede show van die avond. Elvis kwam uit zijn kleedkamer met een handdoek rond zijn nek. Er waren misschien wel dertig mensen in de ruimte aanwezig, en het eerste wat er gebeurde was dat onze ogen mekaar kruisten. Iedereen merkte dat op, vooral het meisje dat toen samen was met hem. Het leek op een magische gebeurtenis die je één keer in je leven meemaakt. Hij komt de kamer in en in één klap weet je hoe het voelt. Ik wist op dat moment al dat we veel tijd met mekaar zouden doorbrengen.

Het klikte meteen?
Vanaf het eerste moment. Het kon niet beter gelopen zijn dan dat eerste moment.

Ik hoorde dat Elvis bij die eerste ontmoeting een druif naar je gooide?
Ja, dat klopt, hij gooide een druif naar me, maar ik weet nog altijd niet waarom. Joe Esposito vertelde me dat hij zo een reden te had om met me te komen praten. Ik dacht dat hij de druif naar Joe gooide, omdat hij een beetje jaloers was omdat ik bij Joe was. Maar ik ben nog steeds niet zeker of dat de reden was.

Herinner je je nog de eerste woorden die Elvis tegen je sprak?
(lacht) Elvis’ eerste woorden waren: ‘Excuseer me’. Ik bedoel, het was een perfecte worp…hij stond maar enkele meters van me af en ik probeerde me zo cool mogelijk te houden. Na die eerste blik, wist ik eigenlijk al genoeg voor de rest van de avond. Zijn vriendin was er, dus ik ging geen scène opvoeren. Maar hoe hij het klaarspeelde om die druif recht tussen mijn twee ogen te gooien, verbaast me nog steeds.

Hebben jullie die eerste avond al afgesproken?
Nee, ik heb die avond niet met Elvis gesproken. Toch niet buiten het feit dat hij naar me toe kwam om zich te excuseren. Ik voelde me wat ongemakkelijk omdat zijn vriendin ons in de gaten hield, en het duidelijk was dat er een vonk tussen ons oversloeg. Hij moest zich natuurlijk ook bezighouden met de andere gasten, dus ben ik kort daarna vertrokken en Joe Esposito begeleidde me naar buiten.

Wanneer was de volgende keer dat je Elvis ontmoette?
Ik zat midden in een verhuis en zoals ik al eerder zei had ik die avond onmiddellijk een gevoel over de toekomst. Mijn telefoon was nog maar net terug aangesloten of hij ging al over. Ik nam op en zei dadelijk ‘Hallo Joe, hoe gaat het?’. Ik verwachtte immers dat Joe me zou bellen, na die eerste ontmoeting met Elvis. Hij schrok en vertelde me dat hij al enkele dagen naar me op zoek was omdat ‘the boss’ me terug wou zien.

Heb je toen een date gehad met Elvis?
Ja, ik heb een hele grote date gehad met Elvis. De date duurde twee jaar.

Welke dingen deden jullie zoal samen?
Goh, de meest gewone en ongewone dingen eigenlijk. Elvis en ik verstopten ons vaak. We gingen soms in het midden van de nacht weg om ijsjes te halen. Onze tweede nacht samen, nam hij me mee op het balkon van zijn suite in het International hotel, zijn thuis als hij in Las Vegas was. Daar zong hij voor mij, we lazen boeken en maakten gewoon plezier.

Welke kwaliteiten van Elvis hebben je het meest geraakt?
Het klinkt bizar, maar hij wist dingen voor ik ze zelf wist. Hij voelde dingen vaak voor ik ze zelf voelde. Voor ik hem leerde kennen, dacht ik zoals velen dat zijn glimlach zijn sexy look bepaalde. Maar daar ging het niet om. Het was zijn onschuld, zijn kwetsbaarheid. Een ondefinieerbaar charisma dat hij niet kon aan- of afzetten. Het grootste plezier had hij om anderen iets te kunnen geven.

Beschrijf je relatie met Elvis eens?
Well… onze relatie anders was dan die hij had met andere vrouwen. Ik was bijvoorbeeld niet jaloers. Ik zeg niet dat al de andere vrouwen jaloers waren, maar ik probeerde hem niet te veranderen. Ik bedoel, ik verwachtte niet van hem dat hij monogaam was. Wanneer hij weg ging, wist ik dat hij met een andere vrouw ging en als hij terug kwam vertelde hij wat er gebeurd was. We lachten er dan wat mee, en dat was ok, omdat ik niet jaloers was. Ik ben nog steeds geen jaloers persoon. Hij hoefde dus niet bang te zijn. Hij hoefde niets te verstoppen voor me.

Was het een passionele relatie?
Onze relatie was heel passioneel ja. Het verrast me van andere vrouwen die ik ken te horen dat ze moeite hadden met de intimiteit en seks. Linda Thompson en ik zaten zowat in een paardenrace. In het begin waren we namelijk alle twee in de buurt. Ik hoorde dat hij niet echt intiem was met vrouwen. Hij bleef lang wakker om te praten of te lezen, dat is waar. Maar daarnaast hadden we een heel actief en passioneel romantisch leven. Soms meer dan ik aankon. Dus, ja, het verbaast me dat andere vrouwen het te weinig vonden. Maar we hadden ook nachten waarop ik gewoon voorlas, tot hij in slaap viel. Dan deed ik het boek langzaam dicht om het op het nachttafeltje te leggen, maar eer ik mijn hoofd op het kussen had was hij weer wakker en kon ik verder lezen.

Was je er ook bij toen Elvis een hele bioscoop afhuurde, om rustig films te kijken?
Zeker. Als we naar het Memphian gingen was het altijd al laat. Ik denk dat zijn record acht films op rij waren . Zijn favoriete films waren Bruce Lee-actiefilms; “Kung Fu Fighting” of “Enter the Dragon” of dat soort. Of Dr. Strangelove, en vrijwel alle Pink Panther films.

Gingen jullie soms weg met zijn twee, zonder body guards?
Meer dan eens. Op een keer gingen we een ritje maken in de gele Pantera en ik had enorm veel schrik, want hij reed niet echt traag. Ik was bezorgd, want hij reed niet zo vaak. We reden immers altijd in een limousine. Die avond was het laat en donker, en we reden op de Mississippi Interstate. Hij voelde zich perfect in zijn nopjes die avond. We reden 75 mijl per uur, ik dacht: daar kan ik mee leven. Dan trok hij op tot 85, 95 tot 130 mijl per uur…en op dat moment zegt hij: hier, neem jij het stuur, en hij laat zijn handen los. Ik begon hem te smeken, ik had echt schrik. Ik vond het niet grappig. Het was een stuk van hem dat ik niet veel gezien heb. Zo zorgeloos, tot op het onverantwoorde af. Hij was niet in Las Vegas, moest geen shows doen. Dus, hij amuseerde zichzelf wat. Ik ben nooit eerder zo blij geweest om het hek met die muzieknoten aan Graceland terug te zien, dan die nacht.

Waarom zijn jullie dan uit mekaar gegaan?
Ik weet dat het verhaal de ronde doet dat ik iemand anders had. Maar dat was niet zo. Niet op dat moment. De waarheid is dat ik door ‘de entourage’ van Elvis aan de kant werd gezet. Maar al die zaken staan in het nieuwe boek. Al wil ik toch nog eerst goed nadenken over wat ik wel en niet ga publiceren. Het heeft geen zin pijnlijke herinneringen naar boven te halen. Ik wil vooral de goede tijden herinneren, de mooie momenten die we samen hadden.