Joe Esposito over “Elvis – Straight Up” en de toekomst

“Het nieuwe Graceland
wordt fantastisch”

Ongecompliceerd complexloos: dat is “Straight Up”, het nieuwe boek van Joe Esposito. Joe was jarenlang tour manager voor Elvis en kende the King als geen ander. Hij woonde en leefde op Graceland, en was op zeker ogenblik de go-between tussen Elvis en de Colonel. Maar Joe was meer dan het hoofd van de tours: hij checkte contracten voor Elvis, beheerde zijn financiën, kocht de Lisa Marie (terwijl Elvis in Memphis was) en was zowel voor Elvis als voor Vernon een vertrouwensman. Dertig jaar later, verraste Joe de Elviswereld met een openhartig, eerlijk en objectief boek: “Elvis Straight Up”. Tijd voor een gesprek, met Joe languit op de sofa van het Peabody Hotel in Memphis.

Hi Joe. Vooreerst: proficiat met je werk “Straight Up”. Ik heb nogal wat boeken over Elvis verslonden, maar dit staat met stip in mijn top-5.

Dank je.

Wat me vooral trof, is de directe manier waarop je het boek laat beginnen: je duikt meteen in de pijnlijke laatste maanden van Elvis, toen het boek van Sonny West zijn leven tot een nachtmerrie maakte. Waarom koos je voor die aanpak? Ieder ander schrijver zou de zaken chronologisch behandeld hebben, maar bij jou lijkt het alsof je los uit de pols vertelt wat in je hoofd opkomt.

Dat was ook de bedoeling. Er is de voorbije jaren zoveel onzin geschreven en er werden zoveel verhalen verzonnen dat ik mijn versie van de feiten wilde geven – zoals het écht gebeurd was. Ik zag geen reden om de carrière van Elvis nog maar eens chronologisch te behandelen, en kwam dus snel uit bij een opeenvolging van hoofdstukken die los van mekaar kunnen gelezen worden. ’t Is een ander concept, maar het werkt. Bovendien kreeg ik door de jaren heen zoveel vragen van fans, dat ik het beter vond eerst dié antwoorden te geven, waar de meeste fans zich voor interesseren.

Het is wellicht geen toeval dan, dat het boek begint met de gevolgen van “Elvis – What Happened”, het roddelboek van Sonny en Red West, en Dave Hebler. Het is voor de eerste keer dat ik in zoveel detail las hoe vernietigend dat boek was voor Elvis, hoe het hem letterlijk vernielde. Maar één vraag blijft nog steeds onbeantwoord: heb je de Wests ooit geconfronteerd met het lijden dat ze bij Elvis veroorzaakt hebben?

Niet op persoonlijk vlak, nee. Ik wil hen liever nooit meer zien: dat zijn geen vrienden. Om zoiets te schrijven, met al die ranzige details, dan moet je… Ik bedoel: dat doe je niet, zeker niet als het zogezegd is om “een vriend” te redden. Dat boek heeft me enorm boos gemaakt, en ik wil echt niet meer met hen geassocieerd worden. Ik kan nog begrijpen dat Red zich erin geluisd voelt, en dat hij tot op de dag van vandaag diepe spijt heeft over wat hij heeft aangericht. Red kende Elvis langer dan wie ook van ons. Sonny daarentegen…

Je schrijft in dat hoofdstuk ook dat iederéén vroeg of laat wel eens ontslagen werd door Elvis.

O ja, meerdere keren: dat paste in het karakter van Elvis, maar een paar dagen later was alles weer voorbij en leek het alsof er niks gebeurd was. Ontslagen worden bij Elvis, betekende niet zoveel: je wist toch dat de bui korte tijd later weer over zou zijn, en dat Elvis je weer verwachtte.

Waarom hebben de Wests dan hun kwade wil doorgeduwd?

Tot op de dag van vandaag heb ik daar geen antwoord op. Het blijft één groot onpeilbaar mysterie. Ik denk gewoon dat ze benaderd werden door iemand die veel geld op tafel wilde leggen. De schrijver met wie ze toen in zee gingen, werkte voor The National Enquirer en verdiende zijn brood door sensationele stukken te brengen. Als diezelfde man jouw of mijn biografie zou schrijven, zouden we er alletwee als idioten uitkomen. Iedereen maakt fouten, maar de manier waarop Elvis aangepakt werd, was zo oneerlijk dat het niet onder woorden te brengen is. Maar waarom déden ze het? Ik weet het niet. Als het de bedoeling was Elvis wakker te schudden, zoals ze later zeiden, hebben ze flink gefaald: het boek heeft Elvis gedood. Harde taal, maar zo is het.

Je besteedt ook een heel hoofdstuk aan Colonel Parker. Wil je eens een vraagteken wegwerken bij de fans? Wist Elvis, of wist hij niet dat Parker geboren was in Nederland en naar de States was gevlucht?

O, dat wist hij zeker. De details die nu uitgelekt zijn, kende Elvis natuurlijk niet: Elvis wist zeker niet dat Parker geen geldig Amerikaans paspoort had, noch dat Parker uit Breda kwam, en waarom hij weggelopen is. Hij wist dat hij uit Nederland afkomstig was, meer niet. Vandaag lees je al die details in verschillende boeken, maar toen was dat allemaal onbekend. Ik wil je wel dit zeggen: hij was geen illegaal. Hij diende in het leger, en liep als manager van Elvis Presley zoveel in de kijker dat hij meteen zou worden opgepakt als hij illegaal was. Dàt verhaal, dat ook de ronde doet, klopt dus niet. Als Parker per sé een geldig paspoort wou hebben, had hij er maar om moeten vragen. We spreken over een man die bevriend was met gouverneurs en presidenten: het zou hem geen enkele moeite gekost hebben. En nu je toch dat hoofdstuk aansnijdt: Parker heeft op geen enkele manier dwars gelegen toen er sprake van was om Elvis in Europa te laten touren. Hij vertrouwde ons, en had de zaken vanuit zijn kantoor kunnen regelen. Die Europese tour is er nooit gekomen, maar dat is niet omdat Parker ‘njet’ zei.

Een ander verhaal dat steeds terugkeert, is de Raquetball Building. Uiteindelijk daagde je Elvis zelfs voor de rechter: dàt gedeelte heb ik nooit begrepen.

Dat komt omdat het niet helemaal waar is. Mijn partner in het Raquetball-project daagde Elvis voor de rechter, terwijl ik samen met hem ‘on the road’ was. Ik hoorde er pas achteraf van en heb meteen ingegrepen. ‘Laat die verdomde rechtzaak meteen vallen’, heb ik aan de telefoon geroepen. Ik dàcht er niet aan mijn baas, en mijn vriend te vervolgen. Maar het zat zo: die partner had op zeker ogenblik een idee, waar ik wel brood in zag. Dokter Nick was de eerste die er mee afkwam, en ik geloofde er wel in: racquetball buildings waren midden jaren ’70 big business, en als Elvis zijn naam aan dat project wilde koppelen, zouden we een enorme start kunnen nemen. Elvis ging akkoord, en Vernon schreef ons een check uit ter waarde van 75.000 dollar. Wat we niét wisten, was dat die “partner” het geld in eerste instantie gebruikte om zijn woning herin te richten. Toen we dat ontdekten, was het hek natuurlijk van de dam. De geldkraan werd dichtgedraaid, en toen volgde dus het dreigement van een rechtzaak. Na één telefoontje van mij, liet hij die klacht ogenblikkelijk vallen. Als ik die man nu nog tegenkom, ik zou hem wat aandoen – zo boos ben ik nog steeds. Kortom: het was een gouden idee, maar we zaten opgescheept met een slechte partner.

Je bent sinds kort ook opnieuw in de picture bij Graceland: wat vind je zelf van de plannen die de nieuwe eigenaars hebben?

Ik vind ze fantastisch. Ik mocht ze al inkijken, en het eindresultaat zal iedereen aanspreken. Ten eerste wordt de hele zone uitgebreid, en zal de hele site rust en kwaliteit uitstralen: de fans die vanuit alle hoeken te wereld komen, zullen tevreden zijn.

Boezemt die schaalvergroting je geen angst in? Misschien wordt Elvis nog meer geëxploiteerd en komen er nog vreemdere gadgets uit dan de zingende robots en honden-voederbakjes.

Ik heb het niet over de merchandise, dat is een ander verhaal, ik spreek over de site rond Graceland: die zal een enorme boost krijgen en op basis van wat ik al gezien heb op papier, heb ik alle redenen om gelukkig en hoopvol te zijn.

Word je zelf betrokken bij de verdere ontplooiing van Graceland?

Misschien. Er zijn nog geen vaste afspraken gemaakt, maar mogelijk vragen ze me om advies.

Hoe zit het met de plannen voor een Elvis-hotel in Las Vegas?

Die plannen zijn er. Meneer Sillerman wil een groot casino-hotel bouwen in het teken van Elvis, dat klopt. Het zal niet ‘The Elvis Presley Casino’ genoemd worden ofzo, maar ik kan je wel bevestigen dat de eerste stappen in de ontwikkeling van dat resort al gezet zijn. De maatschappij van Sillerman heeft de gronden in eigendom, vlak bij het MGM Grand-hotel.

Slotvraagje: het boek eindigt met een aankondiging van “Straight Up 2”. Wanneer mogen we dat verwachten?

Niet. Mijn uitgever en ik hebben besloten om geen tweede volume uit te brengen. Ik heb ook een andere reeks uitgebracht, onder de titel ‘Celebrate Elvis’. De bedoeling is om de volgende volumes van ‘Straight Up’ toe te voegen aan de komende edities van ‘Celebrate Elvis’. Op die manier breng ik maar één boek uit, en krijgen de fans de inhoud van twee boeken voor de prijs van één. (PV)