Het is dit jaar exact 35 jaar geleden dat Australië een Elvis-wereldprimeur kreeg. Voor het eerst (en het laatst) trok Elvis’ gouden Cadillac er op tournee. Na al die jaren blijft het een fascinerende gebeurtenis: terwijl Elvis netjes in de States bleef, was zijn auto de blikvanger op een reizende tentoonstelling die meer dan 250.000 mensen op de been bracht. Maar ondanks dat succes zette de auto nooit elders de banden aan de grond dan in Amerika en Australië. Door de verschillende nieuwe releases en de terugblikken op de “68 Special” en “Aloha”, is deze ongewone verjaardag dit jaar wat in de vergeethoek geraakt. Toch verzamelde onze Australische correspondent Bob Hayden enkele weetjes.

De auto-tour werd in 1967 beklonken tussen Colonel Parker en de voorzitter van RCA-Australië, W.J. Walsh. Op 8 december 1967 vertrok de gouden Cadillac om in de eerste week van januari per boot aan te komen aan de andere kant van de wereld. De aankomst werd verslagen door een legertje persmensen, die met eigen ogen konden vaststellen dat Elvis de auto had laten volladen met teddybeertjes voor Australische weeshuizen, ter waarde van 1.000 dollar. Wat opviel, was dat de gouden bumpers vervangen waren door zilveren exemplaren. Uit voorzorg en op vraag van Parker, zo bleek later.

Van souvenirs was nauwelijks sprake in die tijd. Er waren alleen foldertjes beschikbaar, zwart-wit-foto’s en stickers. Wél stond er een platenstandje, waar Elvis-singles en ep’s te koop aangeboden werden. Tijdens de expo bleven de deuren van de wagen open, zodat ze de bezoekers een blik op het luxueuze interieur boden: 14 karaats-gouden afwerking, goudkleurige zetels, een ijskast, platendraaier, mini-tv, airconditioning en uiteraard een 24 karaat gouden contactsleutel. Het dak, vreemd genoeg, bleef meestal dicht. Naast de wagen stonden grote panelen waartegen een 30-tal gouden platen van Elvis hingen. De auto aanraken mocht niet, maar het gebeurde af en toe natuurlijk wel. Bovendien, zo vertelden fans later, knepen sommige zaalhouders ’s avonds een oogje dicht als fans in de auto wilden zitten. In minstens één stad heeft de auto ook effectief tussen het drukke verkeer gereden, met fans aan boord.

De Australische fanclub hield ook een logboek bij over het aantal bezoekers. Opgeteld hadden liefst 260.000 mensen een inkomticket gekocht in de verschillende steden die de Cadillac aandeed. Het geld ging naar liefdadigheidsorganisaties. De belangstelling was zelfs zo groot, dat de wagen uiteindelijk verschillende maanden langer in Australië bleef en de meeste steden twéé keer aandeed.

Pas tegen eind ‘68 liep de tour ten einde. Precies een jaar nadat de wagen uit de States vertrokken was, werd hij weer in Graceland afgeleverd. Elvis hield de wagen tot in 1976, toen Parker voorstelde om hem aan het Country Music Museum van Nashville te schenken. Daar staat hij nog steeds, ook al werd hij twee jaar geleden met een reuzenkraan enkele verdiepingen hoger getild. Graceland heeft al verschillende pogingen ondernomen om de heel bijzondere wagen terug te verwerven, maar tot nog toe zonder succes.

Omwille van de grote opbrengst voor het goede doel, kreeg Elvis in juli 1969 een speciale onderscheiding van the Benevolent Society of New South Wales. Die trofee is nog steeds te bekijken in Graceland.

Meer exclusieve foto’s vind je op de ledenzone van www.elvismatters.be