Graceland pakt uit met enkele nieuwigheden, maar...
Is de VIP-tour
z’n geld waard?

Graceland in mei. Wat een verschil met de uitbundige, uitgelaten sfeer in augustus, toen honderdduizend fans uit alle hoeken van de wereld Memphis overspoelden. Mei is een ‘rustmaand’ zo lijkt het, met ‘amper’ 500 bezoekers per dag. Een mooie reden om precies dàn het domein te verkennen, zo vonden we. Bovendien biedt Graceland sinds kort enkele nieuwigheden aan, waarvan vele leden meer willen weten. En aangezien reizigers die met ElvisMatters naar Amerika trekken goed voorbereid willen zijn voor de reis van hun leven, gingen we zelf even poolshoogte nemen.

- door Peter Verbruggen

Priscilla Presley kondigde het in januari van dit jaar zelf al aan (in aanwezigheid van 25 van onze leden): 2008 wordt een jaar van verrassingen. Snel werd duidelijk dat ze op de eerste plaats doelde op twee nieuwe tentoonstellingen. De eerste heet “The Army Days – GI Elvis” en werd ondergebracht in een voormalig souvenirwinkeltje aan de Elvis Presley Plazza vlakbij het Heartbreak Hotel. Voor wie er in augustus of januari ook bij was: deze expo is in de plaats gekomen van ‘Elvis after Dark’.

THE ARMY DAYS
Centraal in de expo-kamer staan drie legeruniformen van Elvis, samen met enkele documenten van de legerstaf. Een aantal uitvergrote foto’s van Elvis die in Duitsland de wacht houdt, met een tank rijdt of samen met enkele legermakkers aan een karige maaltijd begint, vormen de grootste blikvangers. Middenin de zaal wordt de persconferentie uit 1960 non-stop afgespeeld, al bevatten die beelden geen nieuwe informatie. Ook de dood van Gladys (14 augustus 1958) wordt niet vergeten: één vitrine toont de zwarte jurk die Gladys droeg op de dag dat haar zoon ingezworen werd, en daaronder liggen letterlijk honderden condoleancekaartjes van fans, gericht aan Elvis en Vernon. Het blijft verbazen dat al die items zovele jaren bewaard zijn gebleven. Elvis zelf, kreeg het kennelijk nooit over zijn hart om ze weg te doen. Ook telegrammen over de dood van Elvis, zijn puntgaaf bewaard gebleven en liggen nu te kijk. Opvallend ook: alhoewel Elvis toch twee jaar doorbracht in Bad Nauheim en Friedberg, wordt er met geen woord over die steden gerept. Conclusie van ons bezoek aan “The Army Days”: aardig om zien, maar na 10 minuten sta je weer buiten. Nu ja, buiten – in de souvenirshop. En daar is óók nieuws te rapen: er zijn kaki Elvis-legerpetten, Elvis-legerbuttons, mokken, lepeltjes, kettinkjes, Elvis-leger T-shirts (met opdruk ‘Major Elvis Fan’ of ‘G. I Like Elvis’) en zelfs Elvis-legerpopjes. Overigens staat in hetzelfde souvenirwinkeltje nog steeds de biljart waarop Elvis samen met the Beatles speelde (27 augustus 1965). Eén partijtje van 30 minuten kost er nog altijd 100 dollar, maar dit terzijde.

68 COMEBACK
Op naar de tweede tentoonstelling dan: The 68 Comeback Special. Deze staat twee souvenirwinkeltjes verder, pal naast de Elvis/Harley Davidson souvenirshop. Tickets heb je niet nodig, de expo is voor iedereen toegankelijk. En het mag gezegd: de inrichters hebben de tentoonstelling met veel smaak samengesteld. Centraal op een nagebouwd podiumpje staat – achter hermetisch afgesloten glas – het originele ‘Dream Suit’, het witte pak dat Elvis droeg toen hij “If I Can Dream” zong. Even verder is zelfs de ‘guitar wall’ op schaal nagebouwd: de zwart/rode achtergrond met gitaristen die elke seconde van houding wisselen. Leuk gedaan, en erg toepasselijk.
Ook voor kleinere gadgets werd plaatsgemaakt, zoals een hemd dat Elvis droeg bij de opnames, verschillende inkomtickets voor de zogenaamde ‘standing up’ en ‘sitting down’ shows en het originele draaiboek van producer Steve Binder. Twee reuze-schermen die achter het Dream-suit fragmenten van de Comeback Special tonen, geven het geheel een extra toets. Een aanrader, kortom.

VIP-TICKET
In Graceland zelf, is ook een wijziging aangebracht. De ruimte waar in augustus en januari nog een oude sofa, het bureau van Elvis, zijn juwelen, een reeks hemden en het ronde bed met ingebouwde stereo-installatie stonden (een vroegere garage), is nu gesloten. De tour leidt rechtstreeks via de Jungle Room naar Vernon’s Office. Pas later wordt duidelijk waarom die extra ruimte afgesloten is.
Maar goed, we waren gekomen voor de VIP-Tour. Goedkoop is die niet. Terwijl een platina ticket al tot 28 dollar geklommen is, kost een VIP-rondleiding liefst 68 dollar, een kleine 50 euro. Het pasje biedt wel enkele privileges: VIP-bezoekers worden met een privé-busje (zonder wachttijd) tot bij Graceland gebracht, mogen twee minuten lang ongestoord foto’s maken, ze ontvangen een souvenir-pasje én kunnen de hele dag, zonder beperking van tijd, het huis bezoeken. Bij het begin van de VIP-tour ontdekken we ook waarom de extra tentoonstellingsruimte nu afgesloten is: dezelfde ruimte is nu de start van de VIP-tour. We ontdekken een aantal bekende items, die er eigenlijk al jaren staan: de bureau van Elvis, het porseleinen beeld van een Afghaanse windhond, zijn juwelen (waaronder de dikke TCB-ring met een 35 caraats-diamant, de Chai en de Maltese Cross), enkele van zijn hemden met hoge kraag en puffy sleeves en ook het met goud ingelegde pistool dat Elvis vaak bij zich droeg, is nog steeds in dezelfde kamer aanwezig. De enige nieuwe items die ik ontdek, zijn een (openstaande) kleerkast met jurken van Gladys, enkele van haar juwelen en een hoekje met zadels die Elvis gebruikte.
Het hoogtepunt van de VIP-tour is een rondrit met een privé-busje. De tocht duurde 8 minuten en bracht ons tot in de achterste uithoek van het Graceland-domein, waar ondermeer twee tractoren staan die door Elvis gebruikt werden, de stallen (die we helaas niet van binnen bezoeken) en een reeks oude veldwerktuigen die door de familie Moore achtergelaten werden toen Elvis in maart 1957 Graceland kocht. Het meest bijzondere van de rondrit, zijn de houten trailers achteraan die nog steeds overeind staan, al worden ze al jaren niet meer bewoond. In die huisjes verbleven vrienden en familieleden van Elvis, toen Graceland begin jaren ’60 te klein werd om iederéén te huisvesten. Ondermeer Billy Smith en zijn vrouw Jo woonden jarenlang in die kleine gebouwtjes. Een ontdekking, want ik had ze me helemaal anders voorgesteld. De gids vertelt er ook een leuk verhaaltje bij: aanvankelijk stonden er meerdere huisjes – die allemaal in de verkoopprijs van Graceland inbegrepen waren – maar Elvis haalde er één eigenhandig neer met een tractor, kwestie van de kracht van zijn machine uit te testen. Het huisje stond overigens in de weg, en moest sowieso tegen de vlakte. Nog snel een blik op de achterkant van de vroegere woning van Vernon aan Dolan Drive, en dan zit de VIP-tocht erop. Méér extra’s zijn er niet.
Is die extra rondrit de meerprijs waard? We laten het aan u over om te beslissen. 40 dollar blijft veel geld voor een busrit van 8 minuten, maar wie werkelijk àlles van Graceland wil zien, heeft geen andere keuze.

TUPELO
Met minstens evenveel interesse bezochten we in de maand mei ook de geboorte-site in Tupelo. Eind januari verhuisde het kleine kerkje waar Elvis als kleuter voor het eerst gospel-muziek hoorde én voor het eerst ‘in publiek’ zong, al naar de Elvis Presley Driveway. Om de oude kerk integraal te bewaren, werd het gevaarte in één stuk op een vrachtwagen gezet en onder politie-begeleiding naar Tupelo gereden. Sindsdien wordt het er gerenoveerd. De opening is voorzien voor 16 augustus 2008.
Een blik binnen in het kerkje wordt ons helaas niet gegund: rondom het houten gebouwtje werd een meterslange zwarte muur opgetrokken die pottenkijkers buiten moet houden. Maar we konden wél de schetsen inkijken, die toch een beeld geven van hoe het kerkje er zal uit zien in augustus. Verwacht je aan een uitermate sober interieur, met enkele zitbanken en een geïmproviseerd altaar, precies zoals het kerkje eruit zag midden jaren ’30.
Natuurlijk kan je de omvang van het Tupelo-kerkje niet vergelijken met de grote kerken in België of Nederland. Het kerkje waar Elvis met zijn ouders naartoe ging, is volledig in hout opgetrokken en is nauwelijks groter dan het geboortehuisje zelf. Tijdens ons bezoek waren arbeiders bezig met de renovatie van het dak. Eens het gebouwtje klaar is, zullen er maximum 20 mensen tegelijk binnen kunnen, die er wél het genot van een airconditioning én de luxe van een non-stop videovertoning ondervinden.
De inplanting van het oude kerkje is weloverwogen gebeurd. Voor wie vertrouwd is met de omgeving: het kerkje werd neergezet tegenover het geboortehuisje, met het standbeeld van Elvis op 13-jarige leeftijd als middelpunt. In dezelfde “cirkel” bevinden zich nog het museum, de ‘Fountain of Love’, de Elvis Memorial Chapel, het Blues-Landmark en de ‘Wall of Fame’. Stilaan wordt dit Elvis-park een echte must-see. Helemaal anders dan Graceland, ademt het Tupelo-domein rust uit, kalmte, bezinning en sereniteit. Elvis zou het pràchtig gevonden hebben, geen twijfel mogelijk. Misschien zou hij zich vandaag wel méér thuis voelen in het rustbrengende Tupelo dan in het commercieel uitgebuite Graceland...