Taking Tahoe Tonight

Vreemd genoeg bracht het FTD-label maar één live show uit Lake Tahoe uit, “Takin’ Tahoe Tonight” van 13 mei 1973 (om 3 u ’s ochtends). En al even vreemd, is deze CD één van de minst populaire titels uit de hele FTD-reeks. Een goede reden, vonden we, om de CD nog eens in de kijker te zetten.

Laat ons beginnen met het tijdskader. 1973 was een emotioneel moeilijk jaar voor Elvis. Hoewel zijn scheiding in de praktijk achter de rug was, probeerde Mike Stone (de nieuwe vriend van Priscilla) nu om de toegang van Elvis tot zijn dochter Lisa Marie te beperken.

Het leidt geen twijfel dat de emotionele spanning Elvis’ gezondheid beïnvloedde. Tijdens zijn eerste Las Vegas seizoen in 1973 klonk zijn stem zelfs zwak, en moest Elvis verscheidene shows annuleren. Terwijl enkel blootleggers Elvis hebben vastgelegd tijdens deze periode, realiseerde RCA zich dat Elvis niet ten volle presteerde en draaide de opnamemachine vaker niét dan wel.

Deze FTD CD is dus een echte uitzondering. Een live show uit 1973, uit Lake Tahoe optreden, én ook nog eens het eerste uitgebrachte concert met Emory Gordy op de basgitaar. Dit was Elvis’ tweede Lake Tahoe seizoen en na een eerdere rust van 2 maanden was zijn stem aan het verbeteren. Ook mentaal was hij in een goede bui, aangezien hij zelf voorstelde om een extra Moederdag-concert te geven, waarvan hij zijn eigen honorarium aan het plaatselijk ziekenhuis schonk in naam van zijn moeder.

Bovendien was dit zijn derde concert van de dag, aangezien hij reeds zijn gebruikelijke diner en midnight shows had gedaan, maar wat een plezier is het. Elvis in een uitstekende stemming te horen. De mix op deze CD is perfect, als dit het geluid is dat het publiek die nacht hoorde, werden ze verwend.

Maar goed, de show zelf dus. Na een energieke 'See See Rider' en een vlugge "Goede Ochtend", nota nemend van het vroege uur van de dag, laat Elvis ongebruikelijk ‘Love Me Tender' vallen en gaat rechtstreeks over naar ‘Help Me Make It Through the Night’. Misschien was dit opzettelijk, aangezien het zijn derde show was die avond. Dit is ook de vroegste live opname van het lied dat toe nu toe is uitgekomen.

‘Steamroller Blues’ zet de band vanaf de eerste bluesmaten in vuur. De funky bas van Emory Gordy geeft het nummer extra kleur. Elvis leeft zich hoorbaar uit in dit nummer, “I’m a Steamrollin’ mother” – yes indeed!

‘You Gave Me a Mountain’ toont weer de dynamische mix op deze tape, en Elvis’ vakmanschap om ‘geladen pasages’ op onnavolgbare manier te brengen. Luister maar even naar de zin “Just tired of being my wife” en de “Whoo” die hij middenin het lied roept. Het concert lijkt ‘aan te slaan’ op dit punt en het humeur van Elvis wordt besmettelijk.

Tijdens een relatief koel 'Love Me’ roept hij "Behave James!” (Gedraag je James!) naar James Burton en lacht met de band, plaagt Ronnie Tutt met, "You want to play funny? Eh, Ronnie?” Elvis is duidelijk aan het genieten & heeft pret.

Sinds ‘Aloha’ en zijn voortdurende stemproblemen, had Elvis het lied ‘My Way’ vermeden, maar vanavond voelt hij zich duidelijk veel beter. Hier is de eerste echte uitdaging van de show. Op het podium van Lake Tahoe klinkt Elvis perfect alleen, en het krachtvolle einde toont aan dat zijn stem echt is verbeterd sinds het begin van het jaar. Er is ook een echt, leuk ogenblik wanneer hij de zin "But through it all, when there was doubt” vergeet en de laatste woorden zoemt!

Elvis breit een energiek einde aan ‘What Now My Love’ maar houdt zich verder in bij dit nummer, en verassend genoeg is ook ‘Suspicious Minds’ erg terughoudend in vergelijking met de Aloha-versie. Het klinkt zelfs alsof Charlie Hodge Elvis probeert te compenseren.

Na de vlugge introducties warmt Elvis zich op voor wat plezier bij de rest van de show verdergaat. Hij zingt "I’ll Remember You, Alfie” en kondigt aan "This is from the TV Special we did” (Dit is van de recente TV Special) voor hij in de lach schiet en de tekst verandert om erop te wijzen op dat het 3 uur ’s morgens is. De originele tekst… ”Long after this endless summer has gone I’ll be lonely, oh so lonely” Wordt hier… “Long after this, I’ll be horny, oh so lonely – The sun’s coming up!” Hij kondigt aan “Well that’s about enough!” (Dat is wel genoeg) voor hij met het publiek speelt tijdens een vermakelijk ‘I Can’t Stop Loving You’, wat zich weer opwarmt voor een ander hoogtepunt.

‘Bridge Over Troubled Water’ was een Elvis-klassieker die spijtig genoeg niet in de Aloha show voorkwam. In werkelijkheid had Elvis het niet meer sinds juni 1972 uitgevoerd, zodat dit een echte bonus is én een hoogtepunt van deze show. De mix is fantastisch met de piano van Glen Hardin & de bas van Emory op de voorgrond. Hier past de stem van Elvis werkelijk met het gevoel van de tekst en hij geniet er zo van dat hij een zeldzaam dubbel einde aan het lied geeft. Dit is een ware traktatie en een merkbare verrassing voor de band.

Elvis stelt 'The Impossible Dream’ voor als volgende lied. Hoewel Joe Guercio aanwezig is in Lake Tahoe, heeft het Al Tronti orkest het lied niet gerepeteerd, wat zonde is. Elvis vraagt ook 'For The Good Times’ maar ook dat nummer kent het orkest niet. Uiteindelijk gaat hij voor een erg genietbaar ‘Funny How Time Slips Away’, dat erg goed werkt en goede interactie met het publiek heeft. Dan stelt Elvis voor de tweede keer 'The Impossible Dream’ voor, maar weer krijgt hij te horen “We can’t do it!” (We kunnen het niet) Elvis probeert het nummer nog te ‘murmelen’, maar het orkest moet passen. Dus kiest hij voor 'It’s Over’, om op het einde naadloos over te gaan in ‘Release Me’. Dit start echter een toon te hoog waadoor het al na 30 seconden uiteen valt. Hij becommentarieert: "Goddamn that’s high. Hold it, hold it! Let’s do Faded Love.” (Verdorie dat is hoog. Stop, stop! Laten we Faded Love doen.) Dit verrast de band en Elvis moet hen vragen om het tempo aan te passen – ‘Just slow it down…”

‘Faded Love’ klinkt uitstekend, met Glen D Hardin op piano en zelfs de brass-sectie geeft alles, wat perfect past in de spontaniteit van het concert.

Met de dageraad in zicht, wordt het spijtig genoeg tijd om de show af te sluiten en die gevreesde woorden "I'd like to sing a song from Blue Hawaï for you” en ‘Can’t Help Falling In Love’ brengen ons naar huis.

Bij de bonussongs op deze CD vinden we een heerlijk en zeldzaam 'I’m Leaving.’ Dit is opnieuw de vroegste officiële live versie van dit lied. Voorts nog een stormende ‘A Big Hunk O’ Love’ die, vergeleken met de terughoudendheid & ernst van de Aloha special, lekker los klinkt. Kortom: aanbevolen luistervoer, 24 nummers lang!

22 EURO – zilver: 19.80 euro – goud: 18.70 euro