Rarities on the block (1)

Trouwe lezers zijn het inmiddels al gewend: op het eind van elk ElvisMatters-magazine brengen we een vervolg-reeks voor verzamelaars. LP’s, 78-toeren-platen, bootlegs, memorabilia, … Dit keer houden we het kort, met een serie van slechts twee delen: ‘rariteiten die ooit openbaar verkocht werden’. En dan hebben we het niet over een kartonnen beker waar Elvis ooit van gedronken heeft, of een afgeknipte teennagel – dat laten we over aan het rariteitenkabinet van eBay. We leggen de lat iets hoger, en kijken enkel naar items die via een erkend en prestigieus veilinghuis een nieuwe thuis vonden.


1. Blue Moon boys
Vóór Elvis overstapte naar RCA, bracht hij 5 singles op het Sun-label uit. Die platen zijn op zich al zeldzame hebbedingetjes, maar deze specifieke single – Mystery Train uit 1955 – is extra opvallend. Elvis signeerde niet alleen het label, maar ook de hoes, net zoals Scotty Moore en Bill Black. De drie Blue Moon-handtekeningen op één originele cover: da’s een unicum. In 2001 betaalde een koper er meer dan 2.000 euro voor bij Christie’s in Londen.

2. King of Hearts
Elvis hield er niet van “The King” genoemd te worden. Bijna legendarisch is zijn uitspraak: “There’s only one King, and it’s not me”. Toch liet hij zich in 1966 verleiden een handtekening op een “King of Hearts”-speelkaart. Deze kaart haalde, gezien z’n symbolische waarde, 2500 euro in 2003.

3. Brief aan Anita Wood
Elvis schreef zelden of nooit brieven. De teller van alle gedocumenteerde brieven stopt op amper 25. Deze drie velletjes uit 1959 zijn dus uitermate zeldzaam. Elvis schreef ze in Bad Nauheim in 1959, toen hij als soldaat ‘eenzaam en alleen’ wachtte op het einde van zijn legerdienst. De brief was gericht aan Anita Wood, het meisje waar hij in 1958 afscheid van moest nemen. Het einde van de brief zegt genoeg over zijn gevoelens: “I love you, I love you. Keep writing. Yours alone and forever. E.P. I Love You.” Bizar dat Anita Wood deze documenten uit handen gaf, maar in 2002 veranderden ze van eigenaar voor ruim 18.000 euro. Vraag is maar of Elvis z’n gevoelens zomaar op straat gegooid had willen zien.

4. That’s The Way It is shirt
Meer dan welke andere ster ook, was Elvis verslingerd aan kleding. Een hemd werd zelden of nooit meer dan één keer gedragen. Geen wonder dus, dat er af en toe nog authentieke Elvis-shirts opduiken. Maar deze is wel héél bijzonder. In 1998 veilde Christie’s dit hemd uit de film “That’s The Way It Is” voor 1800 euro (een record, destijds). Even later werd het ook door Paul Lichter aangeboden op een andere veiling, terwijl het hemd óók in de Graceland-archieven zit en tentoongesteld is in het museum van Tupelo. Wie heeft dan het enige echte? De waarheid is: Elvis kocht vaak 3 tot 4 hemden met krek hetzelfde design, en gebruikte er slechts één van. Wie het echte originele heeft, zal dus nooit duidelijk worden. Maar van de 4 TTWII-hemden, zijn er naar alle waarschijnlijkheid drie bij die nooit het torso van the King gesierd hebben…

5. De belangrijkste Elvis-gitaar
Je zou het dit instrument niet aangeven, maar het speelde een ontzaglijk grote rol in de carrière van Elvis. Het begon al bij de aankoop (door Scotty Moore) op 8 januari 1957, Elvis’ 22ste verjaardag. Scotty wou een stevige klank, en koos voor de moderne Gibson Super 400C. Vanaf die dag bleef de gitaar onafscheidelijk bij Scotty, en is het te horen op meesterwerken zoals “One Night” en “Jailhouse Rock”. Wie die laatste film bekijkt, zal de gitaar snel herkennen, net als in de film “King Creole”. Het is geen geheim dat Elvis vaak zelf instrumenten oppikte en er mee rotzooide; een gewoonte die hij ook in de seventies behield – vraag maar aan James Burton of John Wilkinson. Terwijl Elvis in de sixties van de ene filmset naar de andere spurtte, bleef de gitaar opduiken in de studio’s van Nashville en New York, en is ze ondermeer te horen op “Do Right Woman”, van Aretha Franklin of “Mustang Sally” van Wilson Pickett. Tegen eind jaren ’60 had Scotty de gitaar voor een prikje verkocht aan Reggie Young… die hetzelfde instrument ook zou gebruiken voor de januari-sessies van ’69, waar hij samen met Elvis ondermeer “Suspicious Minds” opnam. In april 2000 ging de gitaar onder de hamer in Londen. De hoogste bieder had er 67.550 pond voor over, toen meer dan 120.000 euro.

6. De gestolen Elvis-gitaar
Vóór Elvis op tv kwam, trok hij van de ene sporthal naar de andere gymzaal, om er ‘The Elvis Presley Show’ te brengen. Zonder gitaar ging Elvis het podium niet op. Na afloop van een show in Texas - wellicht had de jonge Hillbilly Kid andere dingen aan het hoofd – werd ze in de kleedkamer vergeten. Scotty, Bill, DJ en Elvis ontdekten het verlies pas toen ze alweer enkele mijlen verder waren. In allerijl werd de wagen gekeerd, maar de gitaar was nergens meer te vinden. “Gestolen”, oordeelde de lokale concert-organisator. Hij betaalde de Blue Moon Boys 12 dollar smartengeld, en sloot de zaak daarmee af. Jaren later, in 1988, dook de gitaar weer op bij het Bonham’s-filiaal in New York. Scotty herkende de gitaar, wat voor de kandidaat-koper genoeg was om er 18.000 euro voor neer te tellen. Van een investering gesproken. Wààr de gitaar al die tijd gebleven was, is nooit helemaal opgehelderd.