Het zal wellicht weinige Elvisfans ontgaan zijn, maar voor wie even niet mee is: dit jaar, 2009, wordt België op het Eurosongfestival vertegenwoordigd door Patrick Ouchène, een Parijzenaar uit Brussel die al jaren aan de bak komt als rock ‘n’ roll-artiest en Elvis-lookalike. Groot was dan ook onze verbazing toen we de tekst zijn zijn nummer “Copycat” onder ogen kregen: in plaats van een “ode” werd het een regelrechte “aanval”. En dàt konden we niet zomaar naast ons neerleggen.

Om de tekst duidelijk te kaderen, even deze uittreksels:

Way down in Memphis, Tennessee
there’s a guy looking just like me
wearing the same blue suede shoes
singing the same old blues

He’s a copycat, trying to steal my soul
but he’s too fat to rock ‘n’ roll

Way down in the deep deep South
there’s a guy with a girly mouth
eating the same banana sandwich
dressed in the same kind of kitsch

Way down in America
there’s a guy, rich and arrogant
dating my fair Priscilla
He makes me want to hire a killer

He was a copycat, trying to steal my soul
Now he’s too dead to rock ‘n’ roll

De tekst verraste ons, om meer dan één reden. In het verleden had Patrick Ouchène bij herhaling de lof gezongen van Elvis. Uiteindelijk was het de muziek van Elvis die hem z’n leven lang had geïnspireerd. Bovendien kopieerde hij tijdens z’n optredens de stijl van Elvis. Redenen genoeg om aan te nemen dat “Copycat” een aardig nummer zou worden – temeer omdat de tv-trailer van de Franstalige omroep RTBF duidelijk stelde dat België dit jaar een rock ‘n’ roll-legende zou afvaardigen… We keken dus echt uit naar het nummer, wat de weerbots wellicht dubbel zo groot maakte.

Als fanclub hadden in principe twee mogelijkheden: of doen alsof er niets aan de hand was – wat meteen ook impliceerde dat we akkoord gingen met de inhoud van de tekst – of reageren. Na rijp beraad binnen het bestuur besloten we niet enkel toe te kijken, maar ons in het debat te mengen.

En dàt hebben we geweten: vrijwel elke krant, elke radiozender en tal van tv-stations in Vlaanderen en Nederland brachten ons protest over. Ook op onze website woedde de discussie. In Nederland contacteerde de NOS Nieuwsdienst ons, in Vlaanderen haalden we enkele keren de voorpagina van Het Laatste Nieuws en zelfs De Zevende Dag kwam langs. Kortom: het signaal dat we gaven, was duidelijk: Patrick Ouchène mag dan wel als Belgische inzending naar Moskou trekken, dat betekent nog niet dat héél het land achter hem staat. Niemand kan ooit tippen aan het talent van Elvis, ook al doen ze nog zo hun best.

Op basis van de aanstootgevende woorden, vroegen we de overkoepelende organisatie “The European Broadcasting Union” (EBU) om de tekst, zoals die nu was, te weren. Per slot van rekening is hun eigen reglement duidelijk genoeg: No unacceptable language shall be allowed in the lyrics: onaanvaardbaar taalgebruik is niet toegelaten. Zonder in te gaan op onze argumentatie, besloot de EBU de tekst tóch op te nemen. Met als gevolg dat straks 200 miljoen mensen de Belgische inzending zullen horen.

Eén troost: volgens Eurosongkenners eindigt dit nummer helemaal onderaan de puntenrangschikking en maakt het bij voorbaat geen kans op de finale-uitzending. Ook de Belgische en Nederlandse radiozenders pikken het nummer niet meer op. Met andere woorden: “Copycat” is aardig op weg om een zoveelste niemendalletje te worden in de geschiedenis van Eurosong. Een nummer dat na 16 mei even snel vergeten zal zijn als het opkwam. Doel tóch bereikt, dus.